14 februari, 2010

Bikini

Zeven maart 1946 is de bevolking van het atol Bikini in de Marshall Archipel gedeporteerd. In de voorstelling van de VS-bezetters van het eiland betrof het een vriendelijk verzoek "terwille van de gehele mensheid en om een eind te maken aan alle wereldoorlogen". De foto van het vertrek  (links) drukt niet direct een gewenst vrijwillig vertrek terwille van de wereldvrede uit.
Toeristen kunnen er nu duiken naar wrakken van schepen die tot zinken zijn gebracht door atoombommen. U mag raden wie de toeristen zijn en hoe ze er uitzien.

De gezondheidszorg voor degenen die onder de wind vertoefden bij de proefnemingen met de wereldvredebehoudende bommen is al jaren geleden afgeknepen door het o zo zuinige Congres van de VS.

Het bombarderen van Bikini zou geleid hebben tot het inzicht dat kernbommen niet gebruikt mogen worden, meent het bulletin van "atoomgeleerden". Merkwaardigerwijze wordt het arsenaal evenwel nog steeds uitgebreid. En bovendien was de werking van de bommen al bekend nadat de bevolking van Hirosjima en Nagasaki doelwit was geweest.

De mensen van Bikini zijn niet bekend geworden door hun opoffering voor de wereldvrede. Hun naam wordt in herinnering gehouden door het tweedelig damesbadpak dat in zwang kwam tijdens de proefnemingen en waarover men met uitgesproken goede smaak zei dat het insloeg als een bom. Vijfenzestig jaar na hun verdrijving zouden de Bikinianen nog steeds terugwillen naar hun eiland - waarvan men zich kan afvragen of er permanent gewoond kan worden.

Meer over Bikini.

Blije kinderen van Rongelap, een eilandengroep van dezelfde archipel, die fallout van de bommen heeft meegekregen maar die nu beslist weer geschikt wordt gevonden voor bewoning en voor het onvermijdelijke toerisme.


Over Mururoa wordt dan tenminste nog gezegd dat de proefnemingen "voor Frankrijk" waren en niet voor de "wereldvrede".

Geen opmerkingen: