29 januari, 2010

De mortua catholicissima romanissima Daly

De opleiding volgend tot vrijzinnig voorganger mocht ik een seminarie in Feministische Theologie meemaken. Er waren tijden waarin het mij daagde dat feminisme hoe dan ook sterk voer op een theologisch kompas, meer dan dat het humanisme was - waar door Althusser geaffecteerde mannen in mijn omgeving over briesten. Maar theologie, dat kon nog minder dan humanisme.

Het verliep passend - het seminarie werd gegeven door een stuk sjagrijn met allittererende naam die ik gezegend vergeten ben, en met coupe spéciale (waar haalt men die tegenwoordig? in 1987 was zij nog volop verkrijgbaar, zie fotootje) die het allemaal nog wel eens zou doen weten. Jaja, historie moet herstory worden. En als etymologische klap op de vuurpijl: wisten we wel dat dominee van dominus, heer, was afgeleid? Daar moesten we maar eens goed over nadenken. Een zenuwachtig-verbaasd lachje hierover werd met een snauw afgedaan: ze had raak geschoten, vond zij. Zij zal gesterkt zijn in haar mening dat zij goede waar aan te bieden had door de ergernis die zij opriep.

Als ik het kort kan samenvatten waar de kneep eigenlijk zat met deze theologe: zij was in het geheel niet vrijzinnig, zij zette de onzin van de diverse kerkgenootschppen op hun kop en noemde dit feministische theologie.
Gyn/ecology? Hoeft men als theoloog v/m in de VS geen Grieks te leren? Is het echt van belang te verkondigen dat Adam Eva gebaard heeft? Zit de vrouwheid te wachten op een omgekeerd fundamentalisme?

Ik denk dat ik mijn antwoord al in de titel geef. Toch: misschien moet ik bepaalde ergernissen die blijkbaar nog steeds opgolven eens te ruste leggen.

Rust in vrede, Mary Daly.

Geen opmerkingen: